« نسل موریانه »

بله درست است موریانه! قربان اصلاً گمان می کنم بین ایرانی ها و موریانه از نظر ژنتیکی مشابهت هایی وجود داشته باشد! تعجب ندارد، شما که تاریخ ایران را فوت آبید و رفتار موریانه ها را هم بررسی فرموده اید. می بینید که چه مشابهت هایی می توان دید.

عرض می کردم. آن داستان جبروت سلیمان و تکیه اش بر عصا و خوراک موریانه شدن عصا را که خودتان قبلاً نقل فرمودید بیاد دارید که؟ چند مرتبه در طول تاریخ سلیمان های ایران آنقدر مرده و تکیه زده برعصایشان مانده اند تا موریانه آن را بخورد؟

ملاحظه بفرمائید آخریش هم همین حکومت فعلی خودمان. مرده است به جان عزیزتان ولی در ظاهر همچنان بر آن عصای کذایی تکیه زده و سرپا می نماید در حالیکه موریانه ها دارند آن را خِرِچ خِرِچ می خورند. صدایش را نمی شنوید؟

بله ایرانی ها در ژن خود موریانه دارند. وقتی قدرتی برآن ها غالب می شود و زور می گوید. وقتی حکومت ها قدرقدرت می شوند و مثل کنه چهارچنگولی به پایه های سریر قدرت می چسبند و آن را ول نمی کنند و بادکش های کریه خودرا به خون های شیشه کرده مردم فرومی برند. مردم مقاومت را رها می کنند. در مقابل آن ها نمی ایستند. سرشان را می اندازند پائین و خِرچ خِرچ پایه های سریر را می جوند.

مثلاً همین انقلاب فخیمه اسلامی را در نظر بگیرید. هنوز چند صباحی از پیروزی به اصطلاح شکوهمندش نگذشته بود که تقش در آمد. مردم دیدند عجب خنجرموحشی از پشت خورده اند. این بود که شروع کردند به جویدن موریانه وار.

عنایت می فرمائید که؟ لشگر کثیری از این موریانه ها از همان اولِ در آمدنِ تق مشغول به جویدن شدند. گونه هایشان مختلف بود. این بار یک گونه ی جدیدی از این موریانه ها هم مطابق با آب و هوای اقلیمی روزگار، به عرضم می رسید که؟، پیدا شدند.عده کثیری از این موریانه ها ریش داشتند، پیراهنشان را می انداختند روی شلوار، دستشان تسبیح می چرخاندند و میان شاخک هایشان جای مُهر بود. قاف و غین و عین را هم از ته حلق ادا می می کردند. خِرچ وخِرچشان با لهجه عربی بود و به قرج و قرج می زد. یعنی یک جوری وانمود می کردند که دارند پایه های سریر قدرت را مقاوم سازی می کنند. اما راستش را که میدانید؟ دندان هایشان از همه گونه های دیگر تیزتر بود. داشتند می جویدند.

حالا ممکن است بفرمائید خوب این ها هم موریانه اند دیگر، رسالت تاریخی شان جویدن است، بگذار کارشان را بکنند. میدایند بدی این نوع موریانه هاچیست قربان؟ آن ها همراه با پایه های سریر، ثروت و امکانات ملی و آبرو حیثیت ملت را هم همین جور یکریز می جوند، خرچ و خرچ. لازم نیست گوش هایتان زیاد تیز باشد، کمی شنوایی هم داشته باشید می شنوید: خِرِچ خِرِچ خِرِچ.